Dary Anioła. Miasto Szkła. by Pati

Yo!

Tom III Darów Anioła to jest coś... coś.., pomimo tego, że mam dzisiaj dosyć ograniczone słownictwo i brak mi słów, aby opisać ten wolumin, naprawdę się postaram, aby ta recenzja wyszła dosyć przyzwoicie.

Tytuł: Dary Anioła. Miasto Szkła

Oryginalny tytuł: The Mortal Instruments. City of Glass.

Autor: Cassandra Clare

Wydawca: MAG 

Data wydania: 28 sierpnia 2013 

Gatunek: fantasy | sience-fiction

Liczba stron: 528

Tłumaczenie: Anna Reszka

Pośród chaosu wojny Nocni Łowcy muszą zdecydować się na walkę u boku wampirów, wilkołaków i innych Podziemnych... albo przeciwko nim. Tymczasem Jace i Clary też muszą podjąć ważne decyzje. Czy mogą pozwolić sobie na zakazaną miłość?

źródło opisu :okładka

Mimo wszystko nie potrafię znieść myśli, że ten pierścień przepadnie na zawsze, podobnie jak myśli, że opuszczam Cię na wieki. I choć nic nie mogę poradzić na to drugie, przynajmniej w pierwszej kwestii mam wybór.

Miasto Szkła to naprawdę dobra kontynuacja Miasta Kości i Miasta Popiołów - bardzo spójna i umiejętnie przedstawiona. Każdy bohater był doskonale wykreowany, co budzi mój podziw. Żadna postać nie była nudna i szara za co należy się wielki plus. Każde stworzenie było ze sobą powiązane w jakiś sposób. Poza tym, widać w jaki sposób główni bohaterowie ewaluowali – stali się bardziej dojrzali, odważniejsi i pewniejsi siebie, jednak lojalność, przyjaźń, wiara i miłość pojawiają się prawie u każdego.

Ludzie nie rodzą się dobrzy albo źli. Rodzą się z pewnymi skłonnościami, ale liczy się sposób, w jaki żyją. I to, jakich ludzi poznają.

Powieść podbiła już miliony serc na całym świecie. I co tu się dziwić – Cassandra Clare stworzyła kolejną magiczną krainę pełną wymyślnych istot i potworów, z którymi walczy grupa nastolatków zwanych Nefilim. Dynamizm nie opuszcza nas nawet w chwilach pełnych smutku. Autentyczne zdarzenia, wszystko ułożone tak, jak powinno być oraz oryginalny klimat Nocnych Łowców, który utrzymuje się przez wszystkie trzy części jest naprawdę niesamowity. To właśnie tak czułam się gdy zaczynałam dopiero czytać. Dziękuję, pani Clare.

Simon prychnął. - Jeśli kiedyś spotkasz mężczyznę, który potrafi wykorzystać Isabelle, daj mi znać. Chciałbym uścisnąć mu rękę. Albo bardzo szybko przed nim uciec. Sam nie wiem czy jedno, czy drugie.

Wiem, że to co tam napisałam może wyglądać jak pożegnanie, jakbym rozstawała się z tą serią na zawsze... Zapewniam, że tak nie jest. Chociaż wraz ze śmiercią Valentine'a, rozdział się zamyka i nie mam pojęcia co może by dalej. Wiecie jak to jest: główny czarny charakter umiera, osoba, która była nieprzytomna przez poprzednie części budzi się nagle do życia, następują traktaty pokojowe i sojusze, książka kończy się happy endem. Większość wątków zostaje rozwiązana... „większość”, dlaczego nie wszystkie? Otóż jednego nie wiemy.

Czy na pewno całe zło zostało zniszczone?

-Pamiętasz jak powiedziałaś mi, że on nigdy nie kłamie? TO jest dopiero kłamstwo.

10/10

Do widzenia!